खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
बाच्नुको अर्थ खोज्दा खोज्दै ।
समयले डाॅडो काटेको पतै भएन
अचानक ऐठन भो ।
सकस भो औधी
पृथ्वी नै भासिए झैँ ।
सबै तिर नियाल्छु
निसन्देह, अँध्यारो मात्र देख्छु ।
सबै आडम्बरका मुखौटा धारीहरु
लुछ्दैछन, चुस्दैछन ।
स्वार्थी हुन कहिल्यै सकिएन
त्यसैले, बाँच्नुको अर्थ खोज्दैछु ।
खै के गुमाए, खै के पाए ।।
ट्यागहरू:
कविता
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
यू एस ए निवासी गंगाराम रिजालको कविता “षड् ऋतुहरूमाहुने परिवर्तन”
गंगाराम रिजाल पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - सोमबार ९ डिसेम्बर २०२४
कृष्ण शरण उपाध्याय पौडेलको कविता विभूति
कृष्ण शरण उपाध्याय पौडेल पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - सोमबार ९ डिसेम्बर २०२४
रोहिणि रसिकको कविता समयको उद्गार
रोहिणि रसिक पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - बिहिबार १४ नोभेम्बर २०२४
अभाव
रोशन परियार - मङ्गलबार ५ नोभेम्बर २०२४