खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
बाच्नुको अर्थ खोज्दा खोज्दै ।
समयले डाॅडो काटेको पतै भएन
अचानक ऐठन भो ।
सकस भो औधी
पृथ्वी नै भासिए झैँ ।
सबै तिर नियाल्छु
निसन्देह, अँध्यारो मात्र देख्छु ।
सबै आडम्बरका मुखौटा धारीहरु
लुछ्दैछन, चुस्दैछन ।
स्वार्थी हुन कहिल्यै सकिएन
त्यसैले, बाँच्नुको अर्थ खोज्दैछु ।
खै के गुमाए, खै के पाए ।।
ट्यागहरू:
कविता
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
आफूसङ्ग एक्लै - गण्डकी पुत्र
गण्डकीपुत्र पोष्ट खगिन्द्रा खुसी - बिहिबार ८ मई २०२५
गण्डकीपुत्रको कविता - एउटी आमाको बयान !
गण्डकीपुत्र पोष्ट खगिन्द्रा खुसी - सोमबार ५ मई २०२५
नयाँ वर्ष २०८२
कवि-उमानाथ दाहाल पोष्ट-दिलिप घिमिरे - सोमबार १४ अप्रिल २०२५
म र म
पातलो अन्तरे पोष्ट दिलिप घिमिरे - शुक्रबार २१ मार्च २०२५