नारी

मलाई दुखिरहेको छ 
तर 
भन्न सक्दिन कसैसँंग,
जोडले
ऐया ! भन्न मन छ 
तर सक्दिन चिच्याउन पनि 
म 
विवश छु 
लाचार छु 
र छटपटाइरहेछु 
न गुहार माग्न सक्छु 
न कसैलाई मनका कुरा खोल्न सक्छु 
समाज अबुझ छ 
भनौं आफ्नो स्वाभिमान गुम्ने डर 
नभनौं 
ज्यानै जाला भन्ने डर 

मलाई धेरै दुखिरहेको छ 
गहिरो पीडामा छु म
न खान सक्छु, न पिउन सक्छु
न सुत्न, न निदाउन सक्छु 
पीडाको सीमा छैन 
बस् ! आशा यति छ 
एकदिन 
यो समय पनि बितेर जानेछ 
समयको दुखाई 
समयले निको पार्नेछ 
पुनः दिन सहज आउनेछ
म त्यही दिनको आशामा छु 
बिहानीको घामको पर्खाइमा 
दु:ख बिर्सेर 
खुलेर 
घुम्ने, नाच्ने र खुसी हुने रहर पालेर 
मरेको आशा ब्युँझाउँदै 
म को हुँ भनेर 
संसारलाई चिनाउनु छ 
केही गरेर 
केही बनेर 
मनको घाउ पालेर बसेकाहरुका लागि 
मल्हम बन्नु छ मैले ।


हजारौको आँशु पुछ्दै 
आफू भएर 
देखाउनु छ 
म जस्ताको आवाज बन्नु छ 
 यतिखेर 
म हारेपनि 
मैले 
मलाई नै जितेर देखाउनु छ 
आजलाई 
सहेर, 
आजसँग लडेर, 
चाँडो जीवनका समस्याहरुबाट 
छुटकारा लिनु छ 
त्यसैले दह्रो पारेकी छु मनलाई  
दुनियाँले जे भनोस् 
जे सोचोस् 
अब पर्वाह छैन मलाई 
म मजबुत छु 
म सक्षम छु 
अब 
हरेक पीडालाई जित्न सक्ने 
बनेकी छु 
त्यसैले हजारौँ पीडा सहेर 
संसार जित्न सक्ने 

आत्मविश्वास बढेको छ 
म असफल हुन सक्छु
तर 
कहिल्यै हार्न सक्दिन 
मसँग त्यस्तो शक्ति छ 
जो,
हरेक नारीमा छ ।
नारी ! 
यही शब्द पर्याप्त छ 
पीडा हुनसक्छ, असफलता हुनसक्छ 
तर डर छैन 
मात्र उत्साह छ र आशा छ 
जोस् र सकरात्मक भावना छ 
त्यसैले जित्नेछु म 
हरेक पल 
हरेक क्षण 
यिनै दुःखलाई  औजार बनाएर 
यो युद्ध अवस्य जित्नेछु