साम्राज्य

साम्राज्य
                     ✍️कविता शर्मा

पिल पिल आँसु खसाएर हुन्न 
 मुटुलाई पत्थर सजाउँनु छ
 ढुङ्गा घोटेर आगो निकाल्दै 
 बारुद बनाइ पड्काउँनु छ ।

उत्तप्त बिषाद्को विध्वङ्सी ज्वालामा
 दानवहरुलाई होम्नु छ
 ढुकढुकी मात्रै बोकेर भएपनि
 प्रगतिको सिँढि चड्नु छ ।

शान्तीको हावा चलाउनलाई
 चखेवा जोडी उडाउनु छ
 बिषाद् कुण्डको आगो निभाउँन 
 ज्ञानको खोल्सो बगाउँनु छ ।

तमोमय अज्ञता  हटाएर 
 निर्मल आलोक छर्नु छ
 अनेकताको डोरी चुडाएर अब
 सादृश्यको माला गाँस्नु छ ।

निस्तब्दताको जन्तर लगाएर 
 सामाजिक क्लेश मिटाउँनु छ
 एकताको सुत्रमा बेरिएर सबैले
 हर्षको ओखती खोज्नु छ 

सामन्जस्यको किलो ठोकेर
 सगंतीको पघा लगाउँनु छ
 पराक्रम आफैं देखाएर आज 
 साम्राज्य नौलो बनाउनु छ ।।

दुराचारीहरुको दाम्लोलाई 
 बाट्नै नपाइ चुडाउँनु छ
 संकल्प दृड राखेर मनमा
 पक्षपात गर्नेलाई मेटाउँनु छ ।।

अनुक्रम खै त संयोगको 
 मानवता पनि झुल्किन्न रति 
 अनयासै गुमाए धेरैले  प्राण
 ज्यान मारा निर्मुल पार्नु छ अति ।।

शिष्टताको ज्योति झल्काउनु छ
 तरक्कीको झाडु लगाएर 
 कसिङर रुपि दुर्यणलाई
 डढाउँनु  छ तत्वज्ञान दिलाएर ।।

धुत्ने छ्लाहाहरुलाई मास्नु छ
 किथ्रो सुइकाए झैँ
 अघि बढ्ने छ साम्राज्य हाम्रो 
 अमृत सुधा बर्सिए झैं ।।
 बगाइगाउँ,असम