प्रेम
मायाको महासागरमा
निलो आकाश भन्दा माथी
म तिमीलाई सम्झि रहन्छु होला,
मृत्यु शैयामा छट्पटाई रहँदा पनि।
भगवानसँग पुकारी रहेका
मेरा अदृश्य वाणीहरू,
सायद
मेरो विश्वास मात्र हो।
पाईला र स्पर्शहरूको गतिले
के मेरो गन्तव्य पाउलान् त?
सुर्यले दिनमा जिस्काउँदा
रातमा ताराहरूले गिज्याउँदा
सपनामा मुस्कुराउँदा
र पंक्षीका पखेटाले झैं
उड्न पाए
म तिमीलाई भेट्न चाहान्थें।
सम्झनामा
एकोहोरो टोलाई रहन
बानीपरेको छु अचेल,
तर
म पराजित हुन चाहान्न।
अनि नि..!
तिमीले पनि
मैले जस्तै पत्राचार गरिरहनु है !
मेरो मस्तिष्क र आँसुले
लगातार प्रश्न गर्छन्,
तिमीलाई आफ्नो बनाउन
सकिन भनेर…..
मैले प्रकृति जस्तै
स्वच्छ मनबाट
प्रेम गर्नु
पाप गरेकै हो त?
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
म र म
पातलो अन्तरे पोष्ट दिलिप घिमिरे - शुक्रबार २१ मार्च २०२५
केन्टकी, अमेरिकाका कवि गंगाराम रिजालको कविता “क्यालिफोर्नियाको अग्निकाण्ड”
गंगाराम रिजाल पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - शनिबार २५ जनवरी २०२५
यू एस ए निवासी गंगाराम रिजालको कविता “षड् ऋतुहरूमाहुने परिवर्तन”
गंगाराम रिजाल पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - सोमबार ९ डिसेम्बर २०२४
कृष्ण शरण उपाध्याय पौडेलको कविता विभूति
कृष्ण शरण उपाध्याय पौडेल पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - सोमबार ९ डिसेम्बर २०२४