जिन्दगानी किताब

जे  जे पढ्छौँ नियमित सबै चाहिँदै चाहिँदैनन्
जे  चाहिन्छन्  सहजसित  ती पाइँदै पाइँदैनन् ।
जान्यौँ जे त्यो हरपल कतै काम लाग्दैन खास
शिक्षाको  यो  कठिन  पथ हो मर्मभेदी हिसाब ।।

भोक्ता  हामी  विषय कति हुन् पढ्नुपर्ने अपार
भोगी  आफैँ  महसुस  गरी  खिच्दछौँ चट्ट सार ।
छैनन्  ठेली, गुरुजन  कुनै  सारिणी, पाठशाला
दिन्छन् शिक्षा कतिपय कुरा लाभकारी निराला ।।

लज्जा ढाक्ने कठिन पलमा पातलो हुन्छ धोती
सेतो  कालो  रङ  छ  घनको  गर्जिई छर्छ मोती ।
हाँसेका छन् कुसुम जसको जिन्दगानी छ छोटो
'आत्मज्ञानी' हुन  नसकिए पढ्नु के ग्रन्थ  मोटो ?

पढ्दै  भोग्दै  नियमित  जहाँ देखियो तालमेल
त्यो  शिक्षाले  सहजसित नै बुझ्छ संसार खेल ।
खोजी छानी नियम नबुझी सूत्र घोकौँ तथापि
भारी  कार्यान्वयन नहुने  ज्ञान कोरा किताबी ।।

दिन्छन् आफ्नै अनुभवहरू सारभोगी सुशिक्षा
लिन्छन्  हाम्रो असहज घडी धीरताको परीक्षा ।
राखुन्  मान्छे  निज  हृदयमा चित्र कोरेर  देश
खाली गोजी, उदर गुरु हुन् जिन्दगीका विशेष ।।

 ✍️वासुदेव पाण्डेय