पत्थरको देवता
मौनताको
सिंहसानमा रमिता हेर्दै
नतमस्तक बसिरहन्छ
पत्थरको देवता
हामी मान्छेहरु
विश्वासमा अडिएका छौ
विश्वासले नै धोका दिई रहेको छ
आधुनिक सभ्यताको 'भेम्पाएर'
अर्काको रगत, पसिना, चुसेर
आफुलाई ठुलो मान्छे सम्झिन्छ
हामी मान्छे हुनुको गर्ब गर्छौ
बुद्धीको घमण्ड गर्छौ
हामीसंग बुद्धी हुदो हो
हामीसँग अलिकति मात्र सोच्ने शक्ति हुदो हो
अन्धविश्वासले
किन?
हामीलाई सधै कठपुतली बनाएर
अँधेरो रंगमन्चमा नचाईराख्थ्यो ?
ट्यागहरू:
सहित्य
कविता
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
रोहिणि रसिकको कविता समयको उद्गार
रोहिणि रसिक पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - बिहिबार १४ नोभेम्बर २०२४
अभाव
रोशन परियार - मङ्गलबार ५ नोभेम्बर २०२४
महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटाको अन्तिम कविता - मृत्यु शैयाबाट
महाकवि लक्ष्मीप्रसाद देवकोटा पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - शुक्रबार १ नोभेम्बर २०२४
आत्मकल्याण छिन्छिन
कोषराज न्यौपाने पोष्ट- खगिन्द्रा खुसी - शुक्रबार १ नोभेम्बर २०२४