बहर
डुब्दै गएँ नशामा प्याला नयन छ तिम्रो
जल्दैछु भित्रभित्रै ज्वाला नयन छ तिम्रो
मीठो भएर माया झर्दैछ हर्ष अश्रु
लागेर हर्ष उस्तै आला नयन छ तिम्रो
घायल बनेंछु आफैँ दुख्दै गएर छाती
हेर्दा अझै जवानी बाला नयन छ तिम्रो
गहिरो छ घाउ दिलमा बस्दै बसेन खाटा
थप्दैछ चोट कस्तो भाला नयन छ तिम्रो
गाजल भरेर कस्तो सुन्दर भएछ आँखा
रिठ्ठा समान लाग्ने काला नयन छ तिम्रो ।
मुजारे मुसम्मन अखरब
२८ असार २०८१
काठमाण्डौ ।
ट्यागहरू:
सहित्य
literature
sahitya
svikarokti
nepalisahitya
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
गजल - मान्छे म
टिकाराम कार्की (बगर) पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - बुधबार ९ अक्टोबर २०२४
एउटा गजल
प्रेम राई परीक्षित पोष्ट- गिन्द्रा खुसी - सोमबार २३ सेप्टेम्बर २०२४
आमा म अब लायक भएँछु सास बन्न
प्रदीप रोदन पोष्ट - खगिन्द्रा खुसी - शनिबार १० अगष्ट २०२४
सरकार
खगिन्द्रा खुसी - मङ्गलबार २ जुलाई २०२४