बाटो र बुद्धत्व
बाटो अनि बाटैबाटो
गज्याङगुजुङ किरिङमिरिङ
पाइतलाहरू हिँडिरहन्छन्
आहतमा पिल्सिएर
रापिएको मनलाई
मुस्कानले छोपेर
संवेगका मौन जुलुस बोकेर
मनहरू कै ताँतीछन्
रहस्यमय यी बाटाहरूमा
कसैलाई हिँडदा हिँड्दै गन्तव्य
बाटैमा बाटो हराइदिन्छ
कसैलाई एकातिर जानुछ
अर्कै तिर पुर्याइदिन्छ
रहरको बाटो
विश्वासको शिखर छुने
कसलाई हुदैन र ?
कर्कलाको पातमा झरेको शीत भइजान्छ ।
फराकिलो सपनाको बाटोमा
कहाँ दोबाटो र चौबाटो आउँछ?
एक मुटु दुई चिरा
छुटिँदा मात्र थाह हुन्छ
बाटो जस्तै रहस्यमय मन
यसैले त प्रत्येक बिहान
उदाउँने घामले सिकाइरहन्छ
अँधेरोमा नै पीडालाई छाडेर
सबैलाई उज्यालो बाँडनु ।
हुन त बाटो, बाटैबाटो
हिँडदा हिँडदै हराएर पनि
सिरूघारी या बगरमा पुगोस्
आफैले पैल्याएर
आफ्नै डोबहरू
भोलि हराउँनेलाई
छाड्न सकिन्छ
सम्भावनाका अनेक बाटा त
मूल बाटो छुटिए पछि नै आउँछन्
बाट, बाटैबाटो
गोरेटो, कच्ची बाटो, सडक
प्रत्येक जीवनलाई हिँडिरहनु छ
जीवनको रहस्य नबुझेर
बुझ्नलाई मनको थाकमा
कुन मनमा आत्मा होला ?
चिन्नु छ त्यति बेला
जसको सम्झनाले मात्र
मन भित्रको बुद्धत्व जागोस्
भ्रमहरूबाट टुटेर
संसारको रितलाई स्वीकार गरोस् ।
